Prawo kanoniczne dopuszcza zawarcie tajnego małżeństwa kościelnego, jednakże spełnione muszą być pewne warunki. Kan. 1130 kodeksu prawa kanonicznego stanowi, że ordynariusz miejsca może zezwolić na zawarcie takiego małżeństwa na skutek poważnej i naglącej przyczyny.

W przypadku zawarcia małżeństwa bez zgody ordynariusza, małżeństwo będzie ważne, ale niegodziwe. Ważną i naglącą przyczyną mogą być zaś bardzo różne sytuacje. Kodeks kanoniczny nie zawiera katalogu takich sytuacji. Może więc chodzić o doznanie zarówno ekonomicznych szkód ( np.: rodzice jednej ze stron nie akceptują małżeństwa, i w przypadku jego zwarcia mogą powziąć kroki pogarszające sytuację ekonomiczną strony ), jak również szkód o charakterze społecznym ( np.: wyjdzie na jaw, że osoby, które uchodziły za małżonków, tak naprawdę żyły w konkubinacie ). Mogą wchodzić też w grę inne poważne przyczyny ( np.: sytuacje dotyczące zagrożenia życia lub zdrowia ).

Ordynariusz miejsca, asystujący, świadkowie, oraz małżonkowie zobowiązani są do zachowania tajemnicy o zawarciu małżeństwa. Obowiązek zachowania tajemnicy przez ordynariusza miejsca ustaje jeśli z powodu jej zachowania zagraża poważne zgorszenie lub wielka szkoda dla świętości małżeństwa. Strony powinny być o tym powiadomione. W przypadku zawarcia tajnego małżeństwa musi też nastąpić przeprowadzenie badań przedmałżeńskich, jednakże jest ono dokonywane również tajnie.

Na koniec tajne zwarte małżeństwo jest zapisywane w specjalnej księdze, przechowywane w tajnym archiwum kurii.